Hoe zit het met de adsorptieprestaties van de 4A moleculaire zeef voor H₂S? Om het probleem van H₂S-geurvervuiling op stortplaatsen op te lossen, hebben we gekozen voor goedkope ruwe steenkoolgang en kaolien. We hebben een 4A moleculaire zeef gemaakt met een goede adsorptie en katalytisch effect via een hydrothermische methode. Het experiment bestudeerde voornamelijk het effect van verschillende calcinatietemperaturen en kristallisatietijden op de adsorptie-ontzwavelingsprestaties.
De resultaten tonen aan dat de adsorptie-ontzwavelingsprestaties van 4A moleculaire zeef, bereid met kaolien, duidelijk beter zijn dan die van steenkoolganggesteente. De calcinatietemperatuur is 900 °C, de kristallisatietemperatuur is 100 °C, de kristallisatietijd is 7 uur en de materiaal-vloeistofverhouding is 1:7. Bij een alkaliconcentratie van 3 mol/l kan de ontzwavelingscapaciteit 95 mg/g bereiken. Röntgendiffractieanalyse toonde duidelijke karakteristieke pieken van elementaire zwavel in het spectrum na adsorptie door 4A moleculaire zeef, wat aangeeft dat het product van de adsorptie van H₂S-geurgas door 4A moleculaire zeef elementaire zwavel was.
De 4A-moleculaire zeef bij drukwisseladsorptie kan gemakkelijk vergiftigd raken en zijn activiteit verliezen, waardoor de hele apparatuur uitvalt. Moleculaire zeven vormen een groot deel van de kosten van PSA, en de kostenbesparing van een complete set PSA-zuurstofverrijkingsapparatuur met moleculaire zeven is ongeveer gelijk aan de kosten van energiebesparing. In praktische toepassingen is drukwisseladsorptie een geavanceerde technologie, maar de apparatuur is duur, de moleculaire zeef heeft een korte levensduur en de geproduceerde apparatuur. Prijs staat gelijk aan winstbesparing, waardoor drukwisseladsorptie met moleculaire zeven in praktische toepassingen zeldzaam is.
De stikstofproducerende koolstofmoleculen van de 4A moleculaire zeef drukwisseladsorptieapparatuur worden gemakkelijk geïnfecteerd door watermoleculen, corrosieve gassen, zure gassen, stof, oliemoleculen, enz., wat resulteert in moleculaire inactivering. Het grootste deel van deze inactivering is onomkeerbaar. Reactivering kan desgewenst worden uitgevoerd door te spoelen met verse lucht en water, maar zelfs gereactiveerde koolstofmoleculen zijn doorgaans minder reactief en produceren minder stikstof dan de oorspronkelijke moleculen. Dit noemen we moleculaire zeefvergiftiging.
Plaatsingstijd: 27 juni 2022